Visits: 410
İlişkilerimiz, trafik, yolunda gitmeyen şeyler, beklediğimizin aksine gelişen sonuçlar vesaire vesaire….
Hasbinallah demekten tutun da gerilimli anların yaşandığı; birilerine ya da bir şeylere zarar vermeye kadar giden, insanı çileden çıkartan durumlar….
Peki insan neden öfkelenir, veya bir kişiyi öfkelendiren bir duruma başka birisi nasıl daha farklı bir tepki verir? Hiç öfkelenmeden yaşamak mümkün müdür? Sorular, sorular… Öfke bizi zorlayan olaylar ve durumlar karşısında ortaya çıkan ikincil bir duygudur. Yani öfke bir nedene, bir kaynağa ihtiyaç duyar diyebiliriz. Ancak hepimizi öfkelendiren şeyler farklılık gösterebilir.
Bu bazen geçmişle ilgili halledemediğimiz bir şeyi anımsatan bir yaşantı olabilir, bazen de anlık stres seviyemizle ilgili bir durum. Bazen bizim kontrolümüz dışında gelişen şeyler bizi küplere bindirirken, bazen de başarısızlık- yetersizlik hislerinin sonucu olarak öfke ortaya çıkar. Tabii ki öfkenin şiddeti de kaynağı gibi kişiden kişiye farklılık gösterebilir.
Burada mizacımız, bizi öfkelendiren şeye attfettiğimiz anlam ve önem derecesi, o anki modumuz gibi farklı sebepler etkilidir. Hiç öfkelenmemek gibi bir şey de söz konusu değildir ayrıca. Hepimizi az çok sinirlendiren, yıkıcı boyutta olmasa dahi agresif tavırlar sergilememize neden olan günlük yaşam olayları mevcuttur. Problem biraz çevremize ve kendimize maddi ve manevi zararlar verecek boyutta, kontrol sınırlarımızı zorlayan hatta zaman zaman kontrolümüzü de kaybettiğimiz davranışlar sergilediğimiz noktada kendini göstermeye başlamaktadır. Aslında hiçbir duyguyu iyi veya kötü olarak adlandıramayız.
Önemli olan duygunun işlevidir. Öfke de hafif boyutlarda ve doğru ifade edildiği müddetçe sağlıklı bir duygudur. Öfke sağlıklı bir biçimde kullanıldığı zaman insanı kamçılayabilir, motivasyonu artırabilir. Öfkemizi fark ettiğimiz anda durup biraz kaynağını düşünürsek sınırlarımız mı ihlal edildi, hayal kırıklığına mı uğradık, sorumluluklarımız mı ağır geldi veya başka bir şey mi söz konusu bir sonuca ulaşıp buna uygun tepkiler vermemiz mümkün olabilir.
E bunu yapmak o kadar kolay mı dediğinizi hatta bazılarınızın hafif hafif bana da öfkelendiğini hisseder gibiyim. Elbette birdenbire ulaşabileceğimiz bir sonuç değil bu, ya da öfkeyi tamamen sıfırlamamız, hayatımızdan tümüyle çıkartmamız da mümkün değil. Ancak bir psikoterapi süreci içerisinde duygumuzu fark etmeyi, bu duyguların kaynaklarını keşfetmeyi ve bize iyi gelmeyen yanlarıyla baş etmeyi öğrenmemiz ve hayatımıza adapte etmemiz mümkün. Özetle diyebilirim ki; evet, öfke insan olarak doğamızın bir parçası lakin size ve çevrenize verebileceği zararların farkında olup, gerektiğinde de yardım almaktan çekinmemek gerek.