Visits: 483
Genel olarak psikoterapi ve bireysel psikoterapi üzerine farklı bir başlık altında bir yazı yazmış ve diğer terapi türlerinin de aslında temel ilkelerini bireysel psikoterapiden alıp, üzerine kendi türlerine göre prensipler inşa ettiğini söylemiştim.
Bu terapi türlerinden birisi de çift ve aile terapileridir.
Çift ve aile terapisi dediğimizde çift ne, aile ne; neden bunları birbirinden ayırdınız ki gibi bir soru akla gelebilir. Burada çiftten kasıt partner kavramıdır aslında.
Halihazırda romantik bir ilişki yürütmekte olan iki insanın arasındaki ilişki ister resmi kayıtlara dayansın, ister dayanmasın bu insanlar kendilerini bir ilişkinin içerisinde tanımlıyorlar ise biz de bu insanları çift olarak kabul ederiz.
Aile kavramında ise bu kişilerin yanına çocuk ve bu kişilerin aile fertleri gibi farklı aktörler de eklenmektedir. Peki terapide neye bakılır, tek tek kişilerin problemleri üzerinden mi gidilir, her şeyin sorumluluğu bir kişiye yüklenip terapi onun üzerinden mi devam eder? Cevabım elbette ki hayır. Nasıl ki bir bireyin farklı parçaları varsa ve psikolojik problemler de bu parçalar arasındaki uyuşmazlıklardan kaynaklanıyorsa; aile de bir organizma olarak görülüp, süreç bireyin ruhsal dinamiğinde olduğu gibi aile içi dinamikler üzerinden yürütülür. Birliktelik içerisinde aksayan taraflar, o birlikteliğin sağlıklı bir şekilde ilerlemesine engel durumlar var ise illa şiddetli kavgalar, tartışmalar olmasına gerek duyulmadan terapi süreci başlatılabilir.
Bu sorunlar cinsel hayatla, kişiler arası rol paylaşımı ve sorumlulukların dağılımı, ilişki içerisinde bireyselliğin kaybolması ve yıpranmış sınırlar gibi konularla ilgili olabilir. Tabii ki bu konular daha da çeşitlendirilebilir. Dışarıdan bakıldığında görünen mutlu bir tablo olsa dahi, ilişkiyi zora sokan bir takım durumlar ve birikimler yaşanan problemlerin sinyalleridir denilebilir.
Bu işaretleri fark edip bir çift ve aile terapistine baş vurmaksa oluşabilecek problem dağlarının ve bu problemlerden kaynaklanan toksik patlamaların önüne geçmek için önemli bir adımdır. Peki seanslar cümbür cemaat mi yürütülmek zorunda diyebilirsiniz.
Zaman zaman tüm aile bireylerinin katıldığı seanslar yapılmakla birlikte, çiftler veya aile bireyleri ile tek tek görüşmeler de yürütülmektedir. Burada benim tercihim ihtiyaca göre hareket etmekten yana. Farklı ailelerden, kültürlerden, alışkanlıklardan ve yaşam biçimlerinden farklı yapılarda insanlar olarak bir araya geliyoruz ve bir sisteme adapte olmaya çalışıyoruz. Zaten farklı bir kişilik olarak aile bireylerimizden farklı bir zamanda, var olan bir sistemin içerisine katılıyoruz. Tüm bu farklılıkların içerisinde bir takım zorlukların yaşanması sizce de olası değil mi?